Kamp Kind Syndroom-PTSD

Kamp Kind Syndroom-PTSD

Kampsyndroom  is in dit artiekel de negatieve nawerking van het kamp leven ervaren door kinderen in hun naoorlogse leven.

Toen wij als kinderen van 6-13 jaar, uit het Jappenkamp kwamen, waren wij een nogal lastig stel. Wij hadden niet in het kamp geleerd hoe we ons in een normale samenleving moest gedragen.

De RAPWI mensen in Singapore maakten toen de opmerking dat wij typische kampkinderen waren – een lastig stel.

Ik kan mij enige situaties herinneren die hier op sloegen. Gedurende een bezoek van een stel kinderen, mijn inbegrepen, op het landgoed van een rijke Chinees die een mooie klassieke Chinese tuin had, hebben wij behoorlijk vernietigd.

Ik liep als zeven jarige knul zonder meer op mijn eigen houtje Singapore rond. Engels sprak ik niet.

Dat doen kinderen normaal niet.  Toen ik op school kwam (in Zuid-Afrika) voelde ik me gouw als buitenstaander: alle bravoure was snel verdwenen. In het klaslokaal ging het goed maar op het speel terrein niet. Dat heeft mij toen jarenlang achtervolgd.

Het heeft mij tientallen jaren gekost, om me na de oorlog geheel in een normaal leven aan te passen, en ik weet dat ik ongelooflijk geboft heb. Zover als ik weet ben ik het enigste kamp kind die een Rhodes Scholarship verwierf.

Ik vermoed nu, dat wat ik Kamp Kind Syndroom noem, vaker is voorgekomen. Maar helaas zijn zoveel van mijn jeugdige kampgenoten al lang gestorven en over deze onprettige zaken willen mensen liever niet praten. Toch is het naar mijn begrip een belangrijk onderwerp op het gebied van jeugd ontwikkeling, in onze rumoerige moderne samenleving, met al die vluchtelingen.

  1. Kinderen hadden al een heel leven achter de rug toen zijn uit het kamp kwamen normal life
  2. Kinderen willen graag doen enlaten als anderen kinderen
  3. Kinderen zijn zeer gewaar van conformiteid verwachtigingen van anderen uit hun leeftijds groep.
  4. Onderwijzers, nog ouders hebben het geringste verstand van wat er om gaat in een kinder samenleving. Kinderen houden hun kaken op elkaar
  5. Bij een zekere leeftijd begint het onderwijs achterstand problemen te geven.  Van mijn eigen ervaring  had ik donderssnel de achterstand ingehaald nadat ik in mijn negende levensjaar eindelijk eenbegin maakte met onderwijs. Voor kinderen die plotseling na de oorlog op een middelbare school  terecht kwamen lag het anders.
  6. Er bestaat een risico  na de bevrijding van vervreemding and het doorzetten van anti sociale opvattingen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *